کد مطلب:277036 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138
توضیح درباره دو حدیث پیشین
در مورد دو حدیثی كه پیش از این درباره ی خروج «شروسی» و رویاروئی او با «مروزی» و نبردهای سهمگین آن دو تن در سرزمین ایران و عراق آوردیم، گرچه عبارات و مطالب آن تا اندازه ای ابهام دارد ولی این ابهام با روایت دیگری كه از «كعب الاحبار» درباره ی پرچمهای سیاه و جنگ فرزندان عباس با جوانان ارمنیه و آذربایجان رسیده است برطرف می گردد زیرا، در آن روایت كه از كعب الاحبار، در مورد حضرت قائم علیه السلام و علامات ظهور آن حضرت نقل شده چنین آمده است كه وی گفت:
«حضرت قائم علیه السلام از نسل علی علیه السلام است و برای او غیبتی است مانند غیبت یوسف، و بازگشتی است مانند بازگشت (عیسی بن مریم علیه السلام) و پس از آنكه مدتی غایب شده باشد، ظاهر می شود، در وقتی كه ستاره ی سرخ (و در نسخه ی دیگری، ستاره ی دیگری) طلوع كرده و «زوراء» كه (شهر «ری») [1] است ویران شده و (مزوره) كه بغداد است فرو رفته و خسف گردیده باشد، و سفیانی خروج نموده (و میان فرزندان عباس و جوانان ارمنیه و آذربایجان جنگ در گرفته باشد). و آن جنگی است كه هزاران هزار كشته دارد و هر كس دست بر قبضه ی شمشیر جواهر نشان دارد (و پرچمهای سیاه در آن جنگ در اهتزاز
[ صفحه 517]
است) و آن جنگی است كه با مرگ سرخ و طاعون خطرناك آمیخته است. [2] .
بر این اساس با توضیحی كه یادآور شدیم و هم چنین با توجه به اینكه حضرت ولی عصر «روحی و ارواح العالمین له الفداء» خروج شروسی و جنگ او را با (مروزی) از علائم قریبه ی ظهور موفورالسرور خود دانسته اند، نتیجه ای كه از این دو روایت، و همچنین دو روایت قبلی بدست می آید این است كه: به حسب ظاهر -والله اعلم- مراد از: «مروزی» همان سیدهاشمی خراسانی و مقصود از «شروسی» شخص جنایتكاری است كه در آفریدن شر و فتنه نظیر ندارد و برای اینكه نهضت سیدخراسانی را به شكست بكشاند و از اهداف عالیه ی او كه زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی علیه السلام است، جلوگیری نماید، برای تسخیر ایران به این كشور حمله می كند.
«حضرت قائم علیه السلام از نسل علی علیه السلام است و برای او غیبتی است مانند غیبت یوسف، و بازگشتی است مانند بازگشت (عیسی بن مریم علیه السلام) و پس از آنكه مدتی غایب شده باشد، ظاهر می شود، در وقتی كه ستاره ی سرخ (و در نسخه ی دیگری، ستاره ی دیگری) طلوع كرده و «زوراء» كه (شهر «ری») [1] است ویران شده و (مزوره) كه بغداد است فرو رفته و خسف گردیده باشد، و سفیانی خروج نموده (و میان فرزندان عباس و جوانان ارمنیه و آذربایجان جنگ در گرفته باشد). و آن جنگی است كه هزاران هزار كشته دارد و هر كس دست بر قبضه ی شمشیر جواهر نشان دارد (و پرچمهای سیاه در آن جنگ در اهتزاز
[ صفحه 517]
است) و آن جنگی است كه با مرگ سرخ و طاعون خطرناك آمیخته است. [2] .
بر این اساس با توضیحی كه یادآور شدیم و هم چنین با توجه به اینكه حضرت ولی عصر «روحی و ارواح العالمین له الفداء» خروج شروسی و جنگ او را با (مروزی) از علائم قریبه ی ظهور موفورالسرور خود دانسته اند، نتیجه ای كه از این دو روایت، و همچنین دو روایت قبلی بدست می آید این است كه: به حسب ظاهر -والله اعلم- مراد از: «مروزی» همان سیدهاشمی خراسانی و مقصود از «شروسی» شخص جنایتكاری است كه در آفریدن شر و فتنه نظیر ندارد و برای اینكه نهضت سیدخراسانی را به شكست بكشاند و از اهداف عالیه ی او كه زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی علیه السلام است، جلوگیری نماید، برای تسخیر ایران به این كشور حمله می كند.
[1] ما قبلا درباره ي اينكه (زوراء) نام بغداد است مفصلا توضيح داده ايم.
[2] غيبت نعماني ص 147، 145 باب 10- حديث 4 طبع صدوق.